Wandelen op Santo Antão

12 december 2014

Op het eiland São Vicente zijn we begonnen met een tour naar de Monte Verde, de groene berg. Daar hebben we van het uitzicht genoten en natuurlijk de nodige foto’s geschoten. Daarna zijn we door gegaan naar Baia de Gata, waar de meesten een lekkere verfrissende duik namen en “gespeeld” hebben met de garnaaltjes en visjes. Na een lunch aan boord, zijn we op verkenning gegaan in de stad zelf, waar we bijvoorbeeld konden zien hoe Jessica aan het onderhandelen was met de verkoopsters op de markt en we de verschillende gebouwen uit de Portugese tijd konden bewonderen.
De volgende dag zijn we al vroeg met de ferry naar het eiland Santo Antão vertokken voor een dag groen. Een aantal van de gasten hadden hun wandelschoenen aan voor de stevige afdaling vanaf de top van de krater richting zee. Voor de mensen die dat te zwaar leek, hadden we een ander programma bedacht. Eerst wel mee omhoog, de krater in en wie wilde ook omhoog naar de rand, om daar de groene vallei beneden te zien liggen. Daarna terug de bus in, om via de andere kant de berg weer af te rijden, met geregeld een stop voor foto’s en natuurlijk gewoon genieten van het uitzicht. Beneden aangekomen, een stuk via een andere weg weer omhoog en in de vallei hebben we een wandeling gemaakt tussen het suikerriet, maïs, mangobomen, papaja’s, enz. om een betere indruk te krijgen van hoe groen dit eiland eigenlijk écht is. Vanuit een auto is het al mooi, maar lopend in die oase van groen krijg je de geuren en geluiden ook mee en zie je de kippen en geiten rustig over de weg scharrelen.
Na de wandeling kwamen de wandelaars van de afdaling ongeveer aan bij het eindpunt, dus daar hebben we elkaar ontmoet voor een gezamenlijke lunch in Ribeira Grande met gegrilde kip. Via de nieuwe kustweg zijn we weer teruggereden richting Porto Novo, met een stop bij Pedra de Nossa Senhora, de beschreven rots. Deze rots stelde eigenlijk niet veel voor, maar de korte wandeling ernaar toe was weer adembenemend.
In Porto Novo hebben we de ferry terug naar Mindelo genomen om, vol van de vele indrukken, terug te gaan naar het schip. Daar hebben we lekker gegeten en hebben we iedereen z’n indrukken nog eens voorbij laten komen.
Vanochtend hebben we São Vicente achter ons gelaten en zijn we richting San Nicolao vetrokken. Weer een heerlijke dag op het water met veel zeil, vliegende vissen en de zon die een beetje beschut bleef in de heiige lucht. We zijn de eilanden Santa Luzia, Branco en Raso voorbij gevaren en daarna hebben we het anker laten vallen in de baai van Tarrafal op het eiland San Nicolao. Dat dit niet de eerste Tarrafal is die we aandoen, klopt. De naam Tarrafal komt op deze eilanden vaak voor en komt van de Taraffe (Tamarix Senegalensis), een zwaar vertakte endemische boom met hele kleine blaadjes, die hier op vele eilanden te vinden is.